#والعصر #التفسير_الأقوم #مدیریت_زمان #خواب_سرگرمی_های_ناسالم #موسیقی_غناء_رقص_مجالس #گفتگوهای_عقیم بارزترین حقی که در سرنوشت بشریت نقشی راهبردی دارد، امامت ائمه معصومین (ع) است. اساسا هیچ حقی و هیچ حقیقتی بدون آن قابل احقاق و اثبات نیست. لذا اهل ایمان همواره همدیگر را به امامت آن بزرگواران توصیه می کنند. زیرا آن حضرات با نصب از سوی پروردگار سبحان و از طریق رسول خدا (ص) به عنوان \"امام\"، مرجع و مبدأ و منتهای هر حق و حقیقتی، هستند. دوران غیبت کبرای مولانا حضرت بقیت الله الأعظم ارواحنالتراب مقدمه الفداء، دوران سخت و نامساعدی برای مؤمنین حقیقی است. چون دوران رسالت انبیاء الهی خاتمه یافته و امیدی به آمدن پیامبری دیگر نیست. به علاوه ، دوران غیبت صغرای مولانا المهدی (عج) به سر آمده و ارتباط با آن حضرت نه فقط به صورت حضوری ، که حتی با وساطت سفراء اربعه هم ممکن نیست. از سوی دیگر آن بزرگوار ، امام دوازدهم و آخرین حجت خدا روی زمین ، پیش از دوران رجعت هستند و امیدی به آمدن امامی غیر ایشان نیست و متأسفانه ایشان هم غایب هستند. در دوران غیبت کبرای آن حضرت ، قساوت قلب بشریت به اوج خود می رسد و زمین پر از ظلم و جور می شود. آیا در این دوران سخت، برای مؤمن حقیقی راهی جز انتظار و صبر و استقامت وجود دارد؟